ความเป็นมาของเพลง Jazz สุดคลาสสิก

เพลง Jazz มีต้นกำเนิดจากสหรัฐอเมริกาโดยมีจุดเด่นอยู่ที่จังหวะ และการใช้เครื่องดนตรีที่หลากหลาย โดยวงแรกที่นำเพลงนี้ให้เป็นที่รู้จักของโลกคือ ออริจินัล ดิกซีแลนด์ แจ๊ส แบนด์ ซึ่งเป็นวงทีเล่นตามงานเต้นรำ และด้วยจังหวะที่สนุกสนานนี้เองทำให้ยุดนั้นเป็นยุคทองของเพลงแนวนี้เลยก็ว่าได้ ซึ่ง คำว่าแจ๊สไม่มีความหมายอย่างแต่จริง แต่ ดุ๊ก เอลลิงตัน 1 ในนักดรตรีของวง ออริจินัล ดิกซีแลนด์ แจ๊ส แบนด์ ได้ให้คำนิยามไว้ว่ามันคือการนำเครื่องดนตรีมารวมกัน และมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่สำหรับคนในสมัยนี้กลับมองว่าแจ๊ส คือเพลงที่ต้องมีเครื่องดนตรีประเภท เปียนโน แซกโซโฟน เท่านั้น ซึ่งในขณะนั้นอยู่ในช่วงองปี 1920 ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1ต่อมากเมื่อเกดสงครามโลกจึงมีการงดสถานบริการลงในเวลานั้นจึงไม่มีใครสนใจเพลงสักเท่าไหร่ทำให้ความนิยมของแจ๊สลดลงไปด้วย

ความเหมือนที่แตกต่างระหว่างแจ๊สกับแนวเพลงอื่น

จากเพลงที่เราเคยได้ยินทั่วๆ ไปนั้นสิ่งที่เหมือนกันเลยก็คือ ตองมีทำนองเป็นเอกรัก อย่างเพลง ป็อบเองก็จะเป็นเพลงที่เพลงฟังสบายๆ เนื้อหาสนุกสนานเหมาะสำหรับวัยรุ่นยุคใหม่ ศิลปินที่ร้องเพลงแนวนี้มักจะเป็น บอยเบนด์ มีจุดขายที่ความสดใส ไม่เน้นเนื้อหามากนัก ผู้ที่นิยมฟังเพลงแนวนี้ ส่วนใหญ่มักจะชอบติดตามศิลปินคนนั้นๆ ไปด้วย จะต่างจากเพลงร็อกที่เป็นเพลงที่มีเนื้อหาหนักแน่นโดยใจ กระแทรกอารมณ์ ส่วนใหญ่ที่ชอบฟังมักเป็นเพลงที่แต่งมาจากชีวิตจริงเนื้อหาประมาณอกหัก และดนตรีที่หนักหน่วง  ยิ่งวงที่มีเสียงร้องดีแล้ว ทำให้ได้รับความนิยมสูงขึ้นด้วย ซึ่งวงดนตรีร็อกมักจะมีระยะเวลาทำเพลงที่นานกว่าเพราะอยู่ในวัยทำงาน และเพลงหมอลำกับเพื่อชีวิตก็เหมือนกับเพลงประจำท้องถิ่นตามภาค แต่กับแจ๊สนั้น จะมีข้อแตกต่างซึ่งสามารถแยกได้เลยก็คือ เป็นเพลงที่เน้นเครื่องดนตรีมากกว่าคำร้อง ซึ่งบางเพลงก็ไม่มีคำร้องเลยก็มี เหมาะสำหรับฟังเพื่อผ่อนคลาย บางคนใช้ฟังก่อนนอนด้วยครับ